Her zaman sandviç yazılışı bana bir garip gelmiştir. Şikago gibi. Sanki yanlış yazıyormuşum hissi veriyor. Bu yazıda biraz fazla ‘sandviç’ kelimesi geçecek gibi gözüktüğünden, baştan içimi rahatlatmak istedim. Sandviç kelimesinin çok kullanılmasının nedeni Alidoro’nun bir sandviççi olması, ve sanılanın aksine piskevütler, çikelotalar satmamasıdır.
Alidoro Soho’da minicik bir dükkanın içinde harikalar yaratan bir sandviççi. İçeride, Alidoro’nun oğlu olduğunu düşündüğüm, çalışan bir kişi var. Sabah 11 gibi açıyor dükkanı, ekmeği bitincede kapatıyor ki bu da genellikle öğlen 4 civarı oluyor. İçeri girdiğinizde tezgahın etrafındaki yazılar dikkat çeken ilk nokta oluyor. Tam bir huysuz İtalyan tavrıyla yazılmış; ‘En sevdiğim hangisi diye sormayın, Görmüyorsan yoktur’ gibi kendi işini kolaylaştıran sevimli(!) notlar iliştirilmiş etrafa.
Ama yediğiniz sandviç o kadar güzel ki tazgahın arakasındaki adamcığın suratsızlığı, aksi notları, sadece nakit kabul etmesi, oturacak sadece 5 kişilik yerinin olması ya da 20 dakika sırada bekleyecek olmanız hiç etkilemiyor, her seferinde aynı lezzeti ve keyifi alabiliyorsunuz. Benim favorim Fellini, siddetle tavsiye ediyorum. Eğer giderseniz işinizi şansa bırakmayın, öğlen 12-1 gibi gidin ki istediğiniz ekmekler bitmiş olmasın.
Buon appetito!
Yediğim en iyi sandviç.. keşfetmiş olmanız mutlu etti beni
YanıtlaSil